Այս ֆոտոնախագիծն իրականացնելու միտքը ծնվեց, երբ ուսումնասիրում էինք հայկական տարազը, քննարկում էինք էթնիկը նորաձևության մեջ օգտագործելու գաղափարը։ 21-րդ դարը գլոբալիզմի դարաշրջան է, իսկ անգութ գլոբալիզմը չի հանդուրժում մշակույթներ, ջնջում է ազգայինը, բոլոր ազգերին, էթնոսներին պարտադրում է լինել միանման, մի ձեռագրի։
Երբ արդեն էական չէ՝ դու Լոնդոնում ես, Նյու Յորքում, Միլանում, թե Երևանում, բոլորը հագնվում են նույն ոճով, լսում են նույն երաժշտությունը, դիտում են նույն ֆիլմերը, անգամ նույն կերպ են մտածում։ Ազգայինը փրկվելու, չմոռացվելու և նորաձև համարվելու խնդիր ունի, որով զբաղվում են շատ դիզայներներ աշխարհի տարբեր երկրներում։
Այս ոչ դյուրին պայքարում մեծ հաջողություններ են գրանցում իտալացիները, որոնք իրենց մշակույթը նորաձև դարձնելու և աշխարհին մատուցելու մեծ վարպետներ են։
Միքելանջելոյի «Դավիթ»-ը բարձրագույն արվեստ է, որին միգուցե վիճակված էր մնացյալ արվեստի գործերի պես մնալ թանգարանային ցուցանմուշ ու արժանանալ մի քանի նեղ մասնագետների ուշադրությանը, բայց այն համաշխարհային նորաձևության գլխավոր թեմաներից է և տարբեր իլյուստրացիաներով հաճախ է հանդիպում այս կամ այն նորաձևության տան նոր հավաքածուներում։
D&G-ն, բացի խանութ իջնելու համար փափուկ սպորտային հագուստ կարելուց, ազգային էլեմենտները նորաձևության մեջ կիրառելու հաջող փորձ ունի։ Նրանք Իտալիայի, մասնավորապես՝ Կապրի կղզու մեծ սիրահարներ են։
Կապրիի ազդեցությունը կարելի է տեսնել նրանց օծանելիքներում, կղզուն հատուկ սալահատակների նախշերը կարելի է տեսնել հագուստի վրա, իսկ կղզու խորհրդանիշ հանդիսացող կիտրոնի կիրառությունը՝ ամառային հավաքածուներում։
Ֆոտոնախագծում փորձել ենք նորաձև լույսով ցույց տալ հայկական տարազը, համադրել գրոտեսկի աստիճանի հասնող մոդեռն էլեմենտների հետ։ Նպատակն է ընդգծել տարազի գեղեցկությունը և կիրառելիությունը նորաձևությունում, հուշումներ անել հայ դիզայներներին, հետաքրքրել նրանց ազգայինը կիրառելու գաղափարով։
