Գրենոբլ-Ալպերի համալսարանի ֆրանսիացի աստղաֆիզիկոսները համակարգչային սիմուլյացիաներ են անցկացրել, որոնք ցույց են տվել, որ Երկրի Լուսինը կարող էր նախկինում Սատուրնի նման օղակներ ունենալ: Այս մասին ասվում է Astronomy and Astrophysics (A&A) ամսագրում հրապարակված հետազոտության մեջ։
Մոդելավորման արդյունքներ և անսպասելի բացահայտումներ
Մասնագետներն ուսումնասիրել են մոլորակների և նրանց արբանյակների հինգ համակարգեր, ներառյալ Երկիրն ու Լուսինը, և արբանյակներին ավելացրել են հիպոթետիկ օղակներ: Մոդելները ցույց են տվել, որ նման կառույցները կարող են գոյատևել միլիոնավոր տարիներ՝ չնայած մոլորակների հետ բարդ գրավիտացիոն փոխազդեցություններին:
Օղակաձեւ համակարգերի կայունությունը գնահատվել է դրանց ներսում մասնիկների շարժման հիման վրա: Լուսինը 95% հնարավորություն ուներ կայուն օղակների համակարգ պահպանելու:
Սպասվում էր, որ մոլորակների ձգողականությունը կկործանի օղակները, սակայն սիմուլյացիաները ցույց տվեցին հակառակը՝ օղակները դարձան ավելի կայուն և նույնիսկ ձեռք բերեցին ալիքանման նախշեր, որոնք հիշեցնում էին Սատուրնի օղակների կառուցվածքը։ Բացառություն էր կազմում Սատուրնի արբանյակ Միմասը, որի օղակները, պարզվեց, անկայուն էին։
Ինչու Լուսինն այժմ օղակներ չունի
Գիտնականները կարծում են, որ օղակները կարող էին անհետանալ ոչ գրավիտացիոն գործոնների ազդեցության ներքո.
- Արեգակնային ճառագայթումը ոչնչացրեց օղակի մասնիկները;
- Մագնիսական դաշտերը և լիցքավորված մասնիկները ազդել են դրանց կառուցվածքի վրա:
Եթե Լուսնի օղակները գոյատևեին մինչ օրս, նրանք, հավանաբար, կզարդարեին գիշերային երկինքը Սատուրնի օղակների պես՝ ստեղծելով իրոք տպավորիչ տեսարան: