1980-ականների կեսերին Ալ Պաչինոն հանդիպում էր Դայան Քիթոնի հետ, երբ հայտնաբերել է, որ սնանկ է:
«Կնքահայրը» մեծ հաջողություն ունեցավ, բայց դա Պաչինոյի ամենամեծ հոնորարը չէր, նա ֆիլմի համար ստացել է ընդամենը 35 000 դոլար:
«Երբ ես ավարտեցի նկարահանվել «Կնքահայրը» ֆիլմում, ես սնանկ էի: Այնպես չէ, որ ես երբեւէ փող եմ ունեցել, բայց հիմա ես պարտք էի», — գրում է նա իր «Sonny Boy» հուշերում: «Իմ մենեջերն ու գործակալները վերցրեցին իմ աշխատավարձից իրենց բաժինը, մինչդեռ ես ստիպված էի ապրել Ջիլ Քլեյբուրգի աջակցությամբ»:
«Բանկում մոտ իննսուն հազար ունեի և վերջ»,- գրում է 84-ամյա դերասանը։ «Ես ծախսում էի, ոչ թե վաստակում. Ես քրտնաջան աշխատեցի, բայց շահույթ չստացա»:
«Ես չէի հասկանում, թե ինչպես է աշխատում փողը: Ճիշտ այնպես, ինչպես ես չէի հասկանում, թե ինչպես է աշխատում կարիերան: Դա մի լեզու էր, որը ես պարզապես չէի խոսում»,- խոստովանել է նա:
Քիթոնը համոզել է Պաչինոյին նորից սկսել նկարահանվել կինոյում, և նրա առաջին նախագիծը «Սիրո ծովն» էր։
1989 թվականին նկարահանված ոստիկանական թրիլլերը Էլեն Բարքինի մասնակցությամբ արժանացել է քննադատների գնահատանքին և հսկայական հաջողությունների։ Սա նաև Պաչինոյի առաջին ֆիլմն էր 1985 թվականի հեղափոխությունից հետո։
Պաչինոն խոստովանում է, որ ֆիլմից շատ գումար չի աշխատել:
Դերասանին շուտով առաջարկել են կրկնել իր դերը որպես Մայքլ Կորլեոնե «Կնքահայր. Մաս III» ֆիլմում, և թեև նա պայքարում էր կերպարը կրկնելու համար, նա նման տատանումներ չի ունեցել երրորդ մասի վերաբերյալ:
«Ընտրությունն ավելի պարզ չէր կարող լինել»,- գրում է նա։ «Ես սնանկ էի: Ֆրենսիսը [Ֆորդ Կոպոլան, ռեժիսոր] եւս սնանկ էր: Երկուսս էլ հացի կարիք ունեինք»։
«Կնքահայր 3»-ը թողարկվել է 1990 թվականին և մեծ քննադատության է արժանացել։
2001 թվականին Պաչինոն հայտնվել է Լոս Անջելեսում, որ ավելի մոտ լինի իր երկվորյակների՝ Անտոնի և Օլիվիայի հետ, որոնք այժմ 23 տարեկան են: «Ես ավելի ու ավելի շատ աշխատակիցներ ունեի և հոգում էի երկու տան, իմ սեփական բնակարանների և գրասենյակի մասին, ինչպես նաև պահում էի երեխաներիս: Ես ամսական երեք-չորս հարյուր հազար դոլար էի ծախսում, ինչը շատ շատ է»։
2011 թվականին Պաչինոն սկսել է կասկածել իր հաշվապահին։ Դերասանը մեծ գումար է ծախսել դեպի Եվրոպա ընտանեկան ուղևորության վրա, որը ներառում էր թռիչքներ Gulfstream 550-ով, Dorchester հյուրանոցի մի ամբողջ հարկ և ուղևորություն Դանիայի Լեգոլենդ:
Վերադառնալով տուն՝ Լոս Անջելես, Պաչինոն հայտնաբերել է, որ ավելի շատ փող ունի, քան նախկինում, ինչը նրան տարօրինակ է թվացել։ «Ես գիտեի, որ ինչ-որ բան այն չէ», — խոստովանել է նա, նախքան իմանալը, որ հաշվապահն իսկապես խաբեբա է: Նա պնդում է, որ ի վերջո հաշվապահը դատապարտվել է բրգաձեւ սխեման վարելու համար և պատիժ է կրել բանտում:
Բայց շուտով Պաչինոն նորից հայտնվել է սնանկ վիճակում:
«Ես ունեի հիսուն միլիոն դոլար, հետո ոչինչ»,- գրում է նա։ «Ես ունեցվածք ունեի, բայց փող չունեի… Այն գումարը, որը ես ծախսում էի և այն, թե ուր էին գնում փողերը, ուղղակի կորուստների խելահեղ մոնտաժ էր»:
Serpico-ի աստղը թվարկում է իր ծախսերից մի քանիսը. վճարել է տասնվեց մեքենայի, քսաներեք բջջային հեռախոսի համար և մի լանդշաֆտային դիզայների, որը վաստակել է «տարեկան 400,000 դոլար, և ուշադրություն դարձրեք, որ դա եղել է այն տան կանաչապատման համար, որտեղ ես նույնիսկ չեմ ապրել»:
Պաչինոն գրում է, որ քիչ էր պատկերացնում, թե ուր են գնում այս բոլոր փողերը։ «Ես նույնիսկ իմ չեկերը չեմ ստորագրել. հաշվապահը ստորագրել է դրանք, իսկ ես պարզապես թույլ եմ տվել, որ դա տեղի ունենա: Ես չեմ հետևել, թե ով ինչ է ստացել»:
Այդ ժամանակ Պաչինոն արդեն 70 տարեկան էր, և «այն մեծ աշխատավարձերը, որոնց նա սովոր էր, այլևս չէին գալիս»: Այսպիսով, նա սկսել է բյուջե կազմել և ավելի շատ աշխատել: