Խունկի բուրմունքը ապաքինում է հոգեկան ցավը, մարդուն հանդարտության ու պաշտպանվածության զգացում պարգևում։ Դրանից բացի խունկը օդում, ջրում և, որ ամենակարևորն է՝ օրգանիզմում խոչընդոտում է մանրէների բազմացումը։ Եվ ո՞րն է այս նյութի գատնիքը։
Խունկը ստանում են Արաբիայում աճող շատ հազվագյուտ Boswellia խնկածառի (պիստակենի) խեժից։
Բուրումնալից քաղբան հովանոցավորների ընտանիքի բույսի կաթնանման հյութի քարացած հատիկներն են, որոնք օժտված են ցավազրկող, հակակարկամային և միզամուղ հատկություններով։ Եղնգաքարը Կարմիր ծովում բնակվող հատուկ տեսակի կակղամորթի խեցու փեղկ է, որի փոշին դեռ հնուց օգտագործվում է բժշկության մեջ։
Ի մի բերելով բաղադրիչները, գիտնականները փորձել են պարզել աստվածաշնչյան իրական խունկի հատկությունները։ Արդյունքը շշմեցուցիչ էր․ խունկը հզոր իմունային խթանիչ է։
Փաստորեն, երբ հոգևորականները խնկարկում էին հիվանդների սենյակները, լուսավոր ուժերի մարմնավորում ծուխը պատում էր ամբողջ սենյակը, իսկ բժշկական լեզվով ասած՝ սպանում էր վիրուսներն ու ախտածին մանրէները։
Խունկի բույրն ամրապնդում է հիշողությունը։ Միջնադարում հայ բնագետ բժիշկ Ամիրդովլաթ Ամասիացին գրել է, որ իր եռուն ու չոր բնույթով խունկն ամրացնում է բանականությունն ու ապաքինում մոռացկոտությունը։ Դաոսականության կողմնակիցները խորհուրդ էին տալիս խունկն օգտագործել իբրև կյանքը երկարացնող միջոց։