Գիտնականները պարզել են, թե ինչով է տարբերվում մարդու կողմից մարմնի մասերի ընկալումը առարկաների ընկալումից
Հետազոտողները գնահատել են մարդու կողմից մարմնի չափի եւ քաշի, մասնավորապես ձեռքերի ընկալումը՝ այն համեմատելով առարկաների ընկալման հետ, եւ եկել են այն եզրակացության, որ այդ ընկալումը տարբերվում է։
Առարկաների դեպքում որքան քիչ ենք նայում դրանց, այնքան դրանք մեզ ավելի ծանր են թվում, մինչդեռ ձեռքերի դեպքում ճիշտ հակառակն է։ Այս հետազոտությունը կարեւոր է՝ հասկանալու համար, թե ինչպես են նյարդային անորեքսիա եւ սննդային այլ խանգարումներ ունեցող մարդիկ ընկալում իրենց մարմնի չափը եւ քաշը:
Ավելի քան հարյուր տարի ենթադրվում էր, որ առարկաների չափը փոխում է նրանց քաշի մեր ընկալումը: Երբ մենք վերցնում ենք նույն զանգվածի փոքր եւ մեծ առարկան, նույնիսկ դրանք հրելու համար փոքր առարկան ավելի ծանր է թվում (օրինակ՝ գոլֆի գնդակը ծովափնյա գնդակի համեմատ): Այս երեւույթը հայտնի է որպես չափ-քաշ պատրանք եւ հստակ ապացույց է, որ ընկալվող չափը զգալիորեն ազդում է առարկայի ընկալվող քաշի վրա:
Սակայն քիչ բան է հայտնի, թե արդյոք նույնը ճիշտ է մեր մարմնի մասերի քաշի դեպքում: BIAL հիմնադրամի աջակցությամբ Լոնդոնի Բիրքբեքի համալսարանի հետազոտողների թիմը փորձել է պատասխանել այս հարցին՝ գնահատելով ձեռքերի ավելի մեծ եւ փոքր չափերի ազդեցությունը ձեռքի քաշի ընկալման վրա 20 առողջ մասնակիցների ընտրանքում:
Արդյունքները ներկայացվել են Cognition գիտական ամսագրում հրապարակված «Ձեռքի ընկալվող չափը եւ դաստակի ընկալվող չափը» հոդվածում։ Պարզվել է, որ հետազոտության մասնակիցները, որպես կանոն, հակված են թերագնահատել իրենց ձեռքի քաշը, երբ իրենց ներկայացրել են ավելի փոքր ձեռք, եւ դա եղել է ավելի փոքր, երբ պատկերել են ավելի մեծ ձեռք:
Հետազոտությունը ցույց է տվել, որ չափի եւ քաշի պատրանքը, որն առաջանում է առարկաների ընկալման մեջ, չի տարածվում մարմնի մասերի վրա, քանի որ մեծացած ձեռքն ավելի ծանր է զգացվում, քան թեթեւ, թեեւ այն նույն կշռով է, եւ հակառակն է տրամաբանությունը փոքր ձեռքի դեպքում: Արդյունքները ցույց են տալիս քաշի ընկալման երկու տարբեր մեխանիզմներ՝ մեկը մարմնի մասերի, մյուսը՝ առարկաների համար:
«Ուսումնասիրելով, թե ինչպես են սննդային խանգարումներ ունեցող մարդիկ զգում մարմնի չափի եւ քաշի պատրանքները, որոնք ներկայացված են այս հետազոտությունում, կարող ենք խորացնել մեր պատկերացումներն այս խանգարումների եւ մարմնի խեղումների կապի մասին»,- ասել է հետազոտության հեղինակ Էլիզա Ռաֆաելա Ֆերեն:
