Հայ նկարչուհին արհեստական բանականության օգնությամբ ուսումնասիրել է սուրճի մրուրով գուշակելու արվեստը
Նկարչուհի Ֆիրունց Հակոբյանը իր թիմի հետ միասին ստեղծել է «Բաժակ նայող» կարճամետրաժ ֆիլմը, որը համատեղում է սուրճի տասեոգրաֆիայի արվեստը ալգորիթմական տեխնոլոգիաների հետ: ArtReview-ի փոխանցմամբ՝ նախագիծը մարզում է մեծածավալ լեզվական մոդել՝ անգլերեն և հայերեն լեզուներով, սուրճի տասեոգրաֆիա կատարելու համար:
Ֆիլմը բաղկացած է մասնակիցների կողմից անցկացված վեց տարբեր տասեոգրաֆիայի սեանսների աուդիոձայնագրություններից, որոնք ուղեկցվում են տեսողական նկարազարդումներով. սուրճի մրուրով լի բաժակը դանդաղ պտտվում է, և տեսարանները հերթագայում են մասնակիցների մեկնաբանության պատկերներով:
«Ձեր անցյալից հնչող ձայնային տատանումներ կան, որոնք նախատեսված են լսվելու այս պահին»,-ասում է մասնակիցներից մեկը: Չնայած նրանք նայում են դեպի ապագա, նրանց խոսքերը խոսում են անցյալի և ներկայի, նախնիների, մայրերի և տատիկների մասին, ովքեր ձևավորում են այն, ինչ տեսնում են բաժակի մեջ՝ օրինակ՝ մեգաֆոն, բարակ օղակ կամ սրտի անոթներ:
Յուրաքանչյուր հաջորդականություն բաժանված է սև-սպիտակ քարտով՝ սուրճի բծերը հիշեցնող նախշով, որը բացատրում է, թե ինչպես է աշխատում արհեստական բանականության մոդելը և պատմում տասեոգրաֆիայի պատմությունը: Գուշակության և ալգորիթմական տեխնոլոգիաների համադրությունը ստեղծում է արհեստական բանականության բնույթի վերաբերյալ մտորելու եզակի շրջանակ. երկու մեթոդներն էլ կանխատեսման և գիտելիքների հայտնաբերման ձևեր են՝ նշանների մեկնաբանության միջոցով։
Հակոբյանը շեշտում է իր մասնակիցների ձայների և փորձի պահպանման կարևորությունը։ Նրա համակարգը կառուցված է «կեղտոտ տվյալների» վրա՝ ցույց տալով, որ այս տվյալներից կարելի է արդյունահանել անձնական պատմություններ և հույզեր, որոնք սովորաբար կորչում են թվային մշակման մեջ։
Ֆիրունզ Հակոբյանը ծնվել է Երևանում, ապրում և աշխատում է Գլենդելում, ԱՄՆ։ Նա ArtCenter դիզայնի քոլեջի դոցենտ է, Վերա Լիստ արվեստի և քաղաքականության կենտրոնի (The New School) և Քեմբրիջի տեսողական մշակույթի հրավիրված գիտաշխատող։
