91 տարեկանում կյանքից հեռացել է ամերիկահայ ձեռնարկատեր, բարերար, «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի հոգաբարձուների խորհրդի անդամ Հրայր Հովնանյանը:
NEWS.am–ը ներկայացնում է Հրայր Հովնանյանի մահվան կապակցությամբ՝ ՍԴ նախկին նախագահ Գագիկ Հարությունյանի գրած մահախոսականը։
«Մեր ժողովրդին պատուհասած մեծ ցավերի մեջ մեկն էլ ավելացավ: Կյանքից հե-ռացավ հայ ժողովրդի արժանավոր զավակ, ազգային նվիրյալ, իր կյանքն ու գործը հայու¬թյան ներկային ու ապագային նվիրած մեծ բարերար Հրայր Հովնանյանը:
Ես այն քչերից եմ, ովքեր քաջածանոթ են 1990-ից մինչեւ իր մահ¬կա¬նացուն կնքելը Հրայր Հովնանյանի հայրենանվեր բոլոր գործերին:
Դրանց մասին գուցե նաեւ ապագայում հատորներ գրվեն: Սակայն այսօր իսկ վստա-հաբար կարող ենք արձա¬նա¬գրել, որ, առանց Հրայր Հովնանյանի անձնուրաց մաս-նակ¬ցության՝
• չէր կայանա «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամը,
• 90-ականների արցախյան հերոսամարտում դժվար կլիներ հասնել այն հա-ջողություններին, ինչը պատմական իրողություն է,
• Հայաստանը չէր ունենա անվտանգության այն երաշխիքները, որոնք ապա-հովվեցին նախորդ 25-30 տարիների ընթացքում,
• այն դերն ու դերակատարությունը չէր ունենա ԱՄՆ Հայկական համագումարը՝ որը Հայաստանի ու Արցախի շահերի պաշտպանության գործում ծանրակշիռ դերակատարություն է ունեցել եւ շարունակում է ունենալ,
• չէին իրականացվի տասնյակ այն ծրագրերը, որոնք վերաբերում են աղետի գո-տուն, Գորիս-Ստեփանակերտ մայրուղուն, Արցախի շենացմանը, հայ սերնդի ապագային ու կենսական անհրաժեշտության այլ հիմնախնդիրների լուծմանը:
Այս թվարկումները կարելի է երկար շարունակել:
Պարզապես ցանկությունս է, որպեսզի ժամանակակից սերունդը ճանաչի իր լե-գենդներից մեկին, ում կյանքն ու գործն իմաստավորվել է հայրենիքին ու ժողովրդին անձնու¬րաց ծառայելով:
Սփյուռքահայերից շատերն են հայրենաշինության գործին իրենց մասնակցու¬թյամբ հարգանքի արժանացել: Հրայր Հովնանյանը նույնիսկ նրանց մեջ առանձ¬նա¬հատուկ դերակատարություն ուներ: Նա առաջին մեծահարուստ հայն էր, ով Հայաստանում իր տունն ու օջախը կառուցեց եւ բնակություն հաստատեց Մայր հայ¬րենիքում:
Վազգեն Սարգսյանը հաճախ էր նրան ասում. «Հրայր, դու մեզանից ավելի հայ ես, ի՞նչ էինք անելու, եթե դու մեր կողքին չլինեիր»:
Նա մայր հայրենիքի կողքին եղավ մինչեւ իր մահկանացուն կնքելը:
Գնաս խաղաղությամբ Մեծ հայ, անձնուրաց հայրենասեր, քո կյանքն ու գործը սրբագործված հուշարձան կդառնա հայ սերունդների համար:
Իսկ ինձ համար իմ մեծ եղբոր կորուստը դառնացած հոգուս մեջ դատարկության խոր վիհ բացեց…»:
